(scroll down for the english version)
Ik denk dat ik de naam ga veranderen in Magic steps, want als je deze “oefening” écht doorgrond, is het een magisch middel om je paard te helpen.
Er zitten zoveel lagen in dat ik er een boek over zou kunnen schrijven. Het goede nieuws is dat als je je hiervoor echt openstelt en de matching stept gaat voélen, de magic van passief leiderschap zich vanzelf openbaart.
Controle
Het lijkt een behoorlijk simpele oefening. Match je stappen met de stappen van je paard en geef je paard maar één opdracht, namelijk stappen.
Zoals ik zeg, heel simpel toch? Maar niets is voor ons ruiters zo lastig als controle uit handen geven. Tenslotte wil je elke wedstrijd op welk niveau dan ook, dat je je paard controleert en liefst elke stap. Controle van elke stap van je paard is het ultieme doel, want controle over de benen is controle over je paard. Los van wedstrijden, is dit ook iets wat wij als ruiters zien als de heilige graal tijdens buitenritjes, trails, of wat dan ook. Echter, hoe meer controle wij uitoefenen, hoe minder gelukkig ons paard wordt, want paarden zijn het meest bang als zij geen zeggenschap hebben over wat er met hen gebeurd. Ze lijken wat dat betreft net mensen. Want ook wij worden bang als we de controle verliezen.
En wordt een paard bang, dan zijn wij al helemaal bang om de controle over ons paard kwijt te raken. Dus: Lijn kort, hier blijven, laat dat. We proberen grip te krijgen op de situatie door datgene te doen, wat in onze aard zit: inperken van de bewegingen van het paard. Hierdoor kan het zijn dat je je paard enigszins fysiek onder controle gaat krijgen, maar mentaal zal hij steeds verder van je weggaan. We vergeten gemakshalve ook even dat als de nood echt aan de man komt, we niks te vertellen hebben. Hij vertrekt en we hangen er als een vlaggetje aan. Het enige wat we kunnen op deze manier is een pijnprikkel toedienen, waarvan we dan hopen dat de angst voor die prikkel net wat groter is dan de neiging om radicaal de benen te nemen.
Er is een tijd en plaats voor allerlei vormen van leiderschap, maar mijn ervaring is dat dominant leiderschap op dit soort momenten weinig oplost. In plaats daarvan werkt een vorm van passief leiderschap juist heel goed.
Los laten
Dus hoe moeilijk ook, zorg dat je je paard “los” laat. Jouw paard heeft geen enkele behoefte aan iemand die hem vertelt dat hij niet bang hoeft te zijn; hij heeft behoefte aan iemand die hem serieus neemt en hem vertelt: “Ik zie dat je bang bent en ik ga je helpen!” Stel jezelf maar eens voor dat je panisch bent van spinnen. Dan zit daar een dikke spin en iedereen om je heen zegt je dat je daar niet bang van hoeft te zijn of nog erger, dat je je niet moet aanstellen. Heeft je dat ooit geholpen om van die angst af te komen?
Het begint dus met los laten. Gebruik een leadrope van minstens een meter of 4 en neem die niet korter dan de helft. De lengte van de leadrope zorgt ervoor dat je paard zich veel minder opgesloten voelt.
De lengte van je leadrope zorgt er ook voor dat je paard zelf richting, ritme en tempo kan bepalen. Tenslotte is hij bang en zal delen van de rijhal wellicht willen mijden, of er snel langs af lopen. Gaan we de leadrope inkorten en het paard onder zijn kin vastpakken om meer controle te krijgen, dan vertel je je paard in feite dat hij zijn benen niet mag bewegen als hij bang is. Zijn benen bewegen is voor een vluchtdier van levensbelang. Als hij denkt dat hij dat niet kan voeg je een berg spanning aan je paard toe. Bovendien helpt het je in geval van nood helemaal niet. Zorg dat de sluiting onder de kin van je paard recht naar beneden hangt. Een heel klein beetje naar jou toe, betekent een heel klein beetje druk en je paard voelt dat ogenblikkelijk, ook al denk jij van niet. Er hangt een boog in je leadrope en je plaatst jezelf achter de schouder, ter hoogte van de singel. Jouw benen matchen de stappen van de voorbenen van je paard. Je paard bepaalt de richting waarin hij loopt en tot op zekere hoogte het tempo.
Harmonie
Tijdens het stappen met je paard bied je je paard harmonie in het ritme en de richting van zijn keus. Harmonie is een gift aan je paard. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de oefening “mirror me”, daarin vráág je iets van je paard. Matching steps gééft je paard iets.
Paarden zijn dol op harmonie en zoeken daar altijd naar. Door je paard harmonie te geven, kalmeert hij, indien je verder weinig van hem vraagt. Je vraagt alleen of hij wil stappen. Deze mini opdracht zorgt ervoor dat je paard een beetje moet blijven nadenken. Een klein beetje, omdat je namelijk niet op zoek bent naar fysieke controle, maar naar mentale verbinding. Waar het verstand gaat, volgt het lijf. Andersom is bepaald niet altijd het geval. Informatie Door met je paard mee te lopen met een lange losse leadrope, (ik kan het niet vaak genoeg herhalen), voelt je paard onherroepelijk dat hij meer regie krijgt over de situatie, dat hij meer zelf kan bepalen wat er met hem gebeurt en dáárdoor wordt hij kalmer. Intussen geeft het paard jou informatie. Waar loopt hij sneller, waar langzamer. Waar komt er meer ritme en waar minder. Er zijn vast stukken in de bak waar hij niet wil lopen en beslist merk je na verloop van tijd dat je paard een bepaalde voorkeurskant heeft. Hij loopt liever links of liever rechtsom. Waar wil hij jou hebben. Vlak tegen hem aan, of op een paar meter afstand. En is dat aan de linkerkant hetzelfde als aan de rechterkant. Er komt een moment dat je voelt wanneer hij sneller of juist langzamer loopt en vooral ook wat het betekent.
Paarden zijn dol op ritme en harmonie. Hoe meer harmonie hoe fijner ze zich voelen. Ritme is iets wat zij van nature hebben. Verlies van ritme betekent áltijd iets bij je paard. Het is nooit per ongeluk en nooit zonder reden.
In het nu
Paarden zijn altijd in het nu. Natuurlijk kunnen ze ergens op anticiperen, maar ze denken niet aan het verleden en maken geen plannen voor de toekomst. Een eekhoorn maakt nog plannen voor de toekomst. Die verstopt eikeltjes, zodat hij in de winter nog extra voorraden heeft. Maar zoals elke paardeneigenaar weet: Geef je paard een berg hooi en als het op is, is het op. Een haffeltje bewaren voor slechtere tijden, komt niet in het woordenboek voor. Paarden kúnnen dat niet, omdat het deel van de hersenen waar dat in gebeurt (de frontale kwab), slecht ontwikkeld is.
Indien je paard in het nu is, maar jij met je verstand voor de muziek uitloopt - denkend aan alles wat er eventueel wel niet allemaal mis zou kunnen gaan – of in het verleden zit – gister reageerde hij in die hoek ook al zo heftig – dan ontmoet je elkaar niet.
Magic steps, is zoals ik zei nog niet zo simpel. Om exact te matchen ben je zo bezig op jouw voeten en die van je paard te letten dat je daardoor in het nu komt. Voordat je dit volledig doorvoelt, ben je wel even verder, maar aangezien je in het nu bent, is tijd een onbelangrijke factor geworden. Je doet dit zolang als nodig. Je merkt vanzelf wanneer je paard iets gaat ontspannen. Dit passief leiderschap is absoluut door te zetten óp het paard, maar daarover een volgende keer meer.
Betekent dit dat je voor altijd de regie uit handen geeft?
Zeker niet, maar als je begint met je paard te geven wat hij nodig heeft, krijg je uiteindelijk wat je wilt.
MATCHING STEPS OR MAGIC STEPS
I think I'm going to change the name to Magic steps, because if you really understand this "exercise", it is a magical way to help your horse.
There are so many layers to it that I could write a book about it. The good news is that if you really open yourself up to this and feel the matching steps, the magic of passive leadership will reveal itself to you, without needing help from others.
Control
It seems like a pretty simple exercise. Match your steps with the steps of your horse and give your horse only one command, namely: walk!
Like I say, very simple, right? But nothing is as difficult for us riders as giving up control. Finally, in every competition at any level, you want to control your horse and preferably every step. Controlling your horse's every step is the ultimate goal, because control over the legs is control over your horse. Apart from competitions, this is also something we as riders see as the holy grail during outdoor rides, trails, or whatever. However, the more control we exercise, the less happy our horse becomes, because horses are most afraid when they have no say in what happens to them. They seem just like humans in that respect. Because we too become afraid when we lose control.
And if our horse is afraid, we are completely afraid of losing control of our horse. So: we tend to keep the line short, stay here, don't do that!. We try to get a grip on the situation by doing what is in our nature: restricting the horse's movements. As a result, you may gain some physical control over your horse, but mentally he will move further and further away from you. We also conveniently forget that if the need really arises, we have nothing to say. He leaves and we hang on like a flag. The only thing we can do in this way is to administer a painful stimulus, and then pray that the fear of that stimulus is greater than the urge to run away radically. Not really my kind of training a horse. That said, there is a time and place for all kinds of leadership, but my experience is that dominant leadership solves little at times like this. Instead, a form of passive leadership works very well.
Letting go
So no matter how difficult, make sure you let your horse move if he wants to. Your horse has no need for anyone to tell him that he doesn't have to be afraid; he needs someone who will take him seriously and tell him: “I see you're scared and I will do my best to help you!” Just imagine that you are terrified of spiders. Then there is that big spider and everyone around you tells you that you don't have to be afraid, or even worse, that you shouldn't bother. How did that work out for you?
So it starts with letting go. Use a lead rope of at least 4 meters and do not take it shorter than half. The length of the lead rope ensures that your horse feels much less confined.
The length of your lead rope also ensures that your horse can determine its own direction, rhythm and pace. Finally, he is afraid and may want to avoid parts of the riding hall or walk past them quickly. If we shorten the lead rope and grab the horse under the chin to gain more control, you are essentially telling your horse not to move his legs if he is afraid. Moving its legs is of vital importance for a flight animal. If he thinks he can't do that, you're adding a lot of tension to your horse. Moreover, it will not help you at all in an emergency. Make sure the buckle hangs straight down under your horse's chin. A tiny bit towards you means a tiny bit of pressure and your horse will feel that immediately, even if you don't think so.
There is a bow in your leadrope and you place yourself behind the shoulder, at the height of the girth. Your legs match the steps of your horse's front legs. Your horse determines the direction in which he walks and to some extent the pace.
Harmony
When walking with your horse, you offer your horse harmony in the rhythm and direction of his choice. Harmony is a gift to your horse. In contrast to, for example, the “mirror me” exercise, in which you ask something of your horse. Matching steps gives your horse something.
Horses love harmony and always look for it. By giving your horse harmony, he will calm down, if you ask little else of him. You just ask him to walk. This mini assignment ensures that your horse has to keep thinking a bit. A little bit, because you are not looking for physical control, but for mental connection. Where the mind goes, the body follows. The other way around is certainly not always the case.
Information
By walking with your horse with a long loose lead rope (I cannot repeat it enough), your horse will inevitably feel that he has more control over the situation, that he can determine more for himself what happens to him and therefore he calms down. In the meantime, the horse gives you information. Where does he walk faster, where slower. Where is there more rhythm and where is less. There are probably parts of the arena where he doesn't want to walk and over time you will definitely notice that your horse has a certain preferred side. He prefers to walk left or right.
Where does he want you? Right against him, or a few meters away. And is that the same on the left as on the right.
There comes a time when you feel when he is walking faster or slower and, above all, what it means.
Horses love rhythm and harmony. The more harmony the better they feel. Rhythm is something they have naturally. Loss of rhythm always means something. It is never by accident and never without reason.
In the moment
Horses are always in the now. Of course they can anticipate but they do not think about the past and do not plan for the future. A squirrel is still making plans for the future. It hides acorns, so that it has extra supplies in the winter. But as every horse owner knows: Give your horse a pile of hay and when it's gone, it's gone. Saving a pile for worse times is not in his dictionary. Horses cannot make plans because the part of the brain where this happens (the frontal lobe) is poorly developed.
If your horse is in the now, but you are in front of the music with your mind - thinking about everything that could possibly go wrong - or are in the past - yesterday he also reacted so violently in that corner - then you don't meet each other. It is absolutely key to meet your horse in the now if you truly want a connection.
Magic steps, as I said, is not that simple. To match exactly, you are so busy paying attention to your feet and those of your horse that it brings you into the now. Before you fully feel this, it will take some time, but since you are in the now, time has become an unimportant factor. You do this for as long as necessary. You will automatically notice when your horse relaxes a little. Can you do matching steps under saddle? No doubt about it. But about that, I will tell you more another time.
Does this mean that you give up control forever? Certainly not, but if you start by giving your horse what he needs, you will eventually get what you want.